We zijn, vanuit Cairns, via de Atherton Tablelands doorgereden naar Mission Beach. Via een erg mooi slingerend weggetje de bergen in, kwamen we in een beetje engels aandoend landschap, heuvelachtig met mooie groene weilanden. Hier hebben we het  waterfallcircuit gereden. Er zijn in deze omgeving diverse mooie watervallen, waarvan er reeds een foto van de Millaa Millaa fall op de site te vinden is, dit om maar aan te geven dat het echt net allemaal ansichtkaarten zijn. Na de hele middag deze wegen langs watervallen te hebben gereden kwamen we aan in Mission Beach, een plaatsje aan de kust met als grote attractie: Dunk Island. We hadden een erg grappige Cabin met uitzicht op zee omringd door Palmbomen met vele kokosnoten. Dat konden we natuurlijk niet zomaar voorbij laten gaan en hebben we het project: OPEN DE NOOT, gestart. Na flink wat gegooi tegen een palmboom lukte het uiteindelijk om het eerste omhulsel eraf te halen (ziet er toch wat anders uit dan de kokosnoten bij ons in de winkel) maar na een paar minuten begon hij al bruin te worden  en kwam de ons bekende noot naar voren. Maar ook deze moest natuurlijk open, met een beetje lomp geweld kom je een heel eind en het lukte dan ook om deze noot te kraken. Uiteindelijk twee minuten later lag het hele zooitje in de vuilnisbak: niet te zuipen die melk en erg droog die kokos, maar het was gelukt.

Zijn we doorgereden naar Townsville. Het idee was om alleen onderweg langs de Wallaman Falls te rijden, dit is de hoogste waterval in Australië, dus die hoort eigenlijk nog wel in ons rijtje thuis. En hij ligt maar 50 kilometer landinwaarts, maar wat is nou 50 kilometer hier in Australië, nou, dit bleken 50 lange kilometers te zijn. Eerst over een stille landweg waar plots een kudde koeien op de weg stond, toen werd onze weg opeens grindpad (hmmm, dat mocht eigenlijk niet met onze huurauto), toen toch weer asfalt, maar dan wel erg slingerend de bergen in, vervolgens nog maar een stukje grindpad, dit keer met wat extra kuilen hier en daar, maar toen bereikten we toch nog de waterval! En het was echt de moeite waard. Geweldig gezicht, een mega afgrond (wij stonden netjes achter een hekje, hoor) en in het midden een stroom water die 268 meter diep naar beneden valt.

Magnetic Island, een eilandje voor de kust van Townsville. Met de ferry 25 min varen, het leek wel op de boot naar Texel, zoveel jongelui met stereo, etc gingen hier ook heen. Op het eilandje een miniautootje gehuurd (zie ook de foto), een topless karretje, het leek wel een opgevoerde golfkar, maar het was wel echt een auto met 5 versnellingen. Hiermee het eilandje over gereden, dat was maar liefst 8km naar de andere kant. Wel een mooi eiland, mooie baaien en stranden met rotskusten en omdat de weg best nog wel op en neer ging had je erg mooie uitzichten. Het was wel weer erg warm en we zijn dus, ondanks insmeren met factor 30, wel weer hier en daar verbrand in onze cabrio. Onderweg zijn we nog naar een wildlifepark geweest, net als het eiland erg klein maar wel grappig. Hier hadden ze verschillende soorten papagaaien, de een kon Hello, darling? zeggen, koala’s, een wombat en een paar kangoeroes. Bij de koala mochten we in de kooi om ze te aaien, ze zien er toch echt schattig uit. Ook de kangoeroes konden we aaien. Deze lagen door de warmte languit in de schaduw, en gingen door het aaien nog langer uit liggen.

In Picnic Bay hebben we in een echte Australische kroeg wat gedronken. Echt geweldig, naast een stel gokkasten stond er in elke hoek een TV aan, een met cricket,een met paardenrennen (er werd ook druk gewed) en een met Australisch football. Dit laatste hebben we nog even zitten kijken. Mooie sport, lijkt een beetje op rugby, maar het gaat veel sneller, wordt op een ovaal veld gespeeld, en heeft vier palen, en de tijd wordt nooit stilgezet.. totaal anders maar voor de beeldvorming hebben we rugby gebruikt.